Fokken 
De populatie stabijhounen is klein en inteeltpercentages over de gehele populatie berekend lopen langzaam maar zeker op. Wij willen heel graag een bijdrage leveren om dit prachtige Nederlandse ras zo gezond mogelijk te houden en genetisch materiaal niet verloren laten gaan.
Wij fokken volgens de regels van de N.V.S.W. en de Raad van Beheer en werken met het koopcontract van de N.V.S.W. Dit betekent dat wij gezondheid zeer hoog in het vaandel hebben.
Bij het kiezen van de reu hebben wij er vooral op gelet dat -in elk geval op papier- de combinatie heel gezond is en –evenzo enorm belangrijk- hebben wij gekozen voor een hele vrije, stabiele en vooral enorm lieve reu. En dan is hij ook nog eens heel mooi.
Minimaal de helft van de pups wordt geplaatst door de puppybemiddeling van de N.V.S.W. en voor de andere helft mogen wij eventueel zelf baasjes zoeken. De prijs van de pups is vastgesteld door de N.V.S.W. op € 900.
De pups worden door ons meerdere keren ontwormd en ze worden uiteraard door de dierenarts gecontroleerd, gevaccineerd (indien de titeruitslagen daartoe reden geven, wat is titeren? zie onderstaand bericht) en krijgen allemaal een paspoort. Een medewerker van de Raad van Beheer komt de pups chippen en zal gelijk DNA afnemen.
Na 8 weken mogen de pups met hun nieuwe baasje(s) mee naar huis. Welke pup naar welk baasje gaat bepalen wij. Uiteraard mogen toekomstige baasjes wel hun voorkeur uitspreken.
Om tot een zo goed mogelijke combinatie pup-eigenaar te komen moeten wij de toekomstige eigenaars leren kennen. We zullen u dan ook bij de bezoeken veel vragen stellen over gezinssamenstelling, werk, hoe u de opvang voor uw stabij ziet, ervaring, etc. Met die kennis en het feit dat je de pups toch 8 weken intensief meemaakt en karaktertjes leert kennen, proberen we dan voor iedereen een zo fijn mogelijk combinatie te maken.
Wij zullen al een goed begin maken met de socialisatie van de pups. Zij groeien op in huiselijke kring, middenin de woonkamer. Als ze wat ouder zijn en eraan toe zijn zullen we ook uitstapjes met ze maken (bv. een stukje rijden met de auto, naar het dorp, naar een winkel, etc.) zodat ze een mooie basis hebben, maar het is vooral aan de nieuwe baasjes om deze belangrijke taak verder op zich te nemen en uit te breiden.
Titeren
Wat is titeren? 
Titeren is het bepalen van aanwezige antistoffen in het bloed. Aan de hand van de gevonden waardes kan de aanwezige bescherming in een mens of dier worden afgelezen en daar kan dan op gehandeld worden door, indien de waardes dat aangeven, te vaccineren.
Het bepalen van de titerwaarde is niet nieuw, we kennen het van het titeren op Rabies.
Maar er zijn meer entingen waarvan middels een titerbepaling kan worden vastgesteld of er nog voldoende antistoffen aanwezig zijn in het bloed; ook de antistoffen tegen Distemper (Hondenziekte), Hepatitis en Parvo kunnen zo worden vastgesteld.
Wat is het en hoe werkt het precies?
Titeren betekent simpelweg dat er wordt gekeken of er antistoffen voor specifieke ziektes aanwezig zijn in het bloed. Zijn die antistoffen aanwezig, dan is er geen reden tot enting over te gaan.
Als het lichaam geen antistoffen heeft en er wordt een enting gegeven, dan maakt het lichaam antistoffen aan, net als bij een werkelijke besmetting van de ziekte. Er worden als het ware gecontroleerd antistoffen aangemaakt door een infectie na te bootsen. Raakt het dier nu werkelijk besmet met het virus in kwestie, dan “herkent” het lichaam het aanvallende virus en wordt het direct onschadelijk gemaakt.
Hoe lang werkt een enting?
De fabrikanten geven aan dat hun vaccins gegarandeerd drie jaar werkzaam blijven.
Tenminste drie jaar, dat wil in de praktijk meestal zeggen dat het effectief langer is, maar dat moet eerst gemeten worden. Met een titerbepaling kan dat.
Waarom zou ik niet gewoon enten?
Wanneer een dier geënt wordt terwijl er nog voldoende afweerstoffen in het lichaam aanwezig zijn, wat gebeurt er dan precies? Met de antistoffen gebeurt er niets; de enting slaat niet aan. Maar er gebeuren wel andere dingen: het immuunsysteem wordt aan het werk gezet en daardoor is het op dat moment minder alert op andere zaken.
Oftewel: de afweer van de hond daalt tijdelijk waardoor de hond op andere gebieden meer risico loopt. Jeuk is bijvoorbeeld een ontregeling van het immuunsysteem die plotseling kan opspelen, maar ook andere dingen kunnen opeens tot uiting komen. Een rondwaaiend virusje kan ook opeens meer kans krijgen bijvoorbeeld. Extra risico dus terwijl het positieve effect er totaal niet is; de hond is immers nog beschermd. En telkens als er nodeloos wordt geënt krijgt het immuunsysteem weer een onnodige tik.
Bijwerkingen van entingen
Vroeger werd er gedacht dat entingen geen kwaad konden, maar tegenwoordig horen we meer en meer over schadelijke bijwerkingen.
De bijwerkingen verschillen van kleine ongemakken als spierpijn tot serieuze problemen als het triggeren van epileptische aanvallen.
Om die risico’s zo klein mogelijk te houden is het aan te raden de vaccinaties zoveel mogelijk te beperken.
Waarom wordt er niet op Rabiës getiterd?
Omdat dit ongeacht de uitslag (is overigens een heel andere test) een verplichte enting is en er niet door middel van een test hierop uitzonderingen worden gemaakt. Je zult dus t.a.t. over een geldige Rabiësenting moeten beschikken indien de hond meegaat naar het buitenland.
Waarom wordt er niet op Weil getiterd?
Omdat Weil een bacteriële ziekte is, waarvoor geen titerbepaling mogelijk is. Voor een virusziekte kan dat wel.
Hoe gaat titeren in zijn werk?
Er wordt een beetje bloed afgenomen en dat wordt in de Vaccicheck gedaan. Hoe snel de uitslag bekend is hangt af van de werkwijze van de dierenarts.
De NVSW organiseert op evenementen de mogelijkheid tot titeren, en hierbij wordt dan een groep van telkens 12 honden tegelijk getest. De uitslag op die dagen is binnen een half uurtje bekend.
En als er dan geënt moet worden?
Dat kan in principe direct gebeuren. Een goede dierenarts zal zo passend mogelijk enten en daar ook duidelijk uitleg over geven.
En hoe zit het met pups?
Pups dienen immers voldoende beschermd het nest te verlaten en dus is het standaard advies nog steeds enten op 6, 9 en 12 weken. Maar nu we weten wat de effecten zijn van die entingen en – in sommige gevallen – het ontbreken van die effecten, is het zinnig ook eens naar de pupentingen te kijken. Want pups krijgen biest van hun moeder en zoals elke fokker weet bevat die biest de maternale afweer die elke pup nodig heeft.
De theorie zegt dat als de maternale bescherming is uitgewerkt, de DHP-enting kan worden gegeven. Zijn er nog maternale antistoffen aanwezig bij de pup, dan zal de enting niet aanslaan.
Omdat dit vroeger niet meetbaar was namen dierenartsen het zekere voor het onzekere en werd er geënt op zes, negen en twaalf weken. Dan was er altijd wel eentje die aansloeg en was de hond beschermd. Maar dat meten, dat kan nu dus wel en zo kan de enting worden aangepast aan de pup.
Waar kan een titerbepaling worden gedaan?
Via deze link zijn de dierenartsen vindbaar die een titerbepaling kunnen den bij uw hond.
https://www.nmlhealth.com/vaccicheck
Is een titerbepaling ook geldig in het buitenland?
Wanneer een hond naar het buitenland gaat is in ieder geval minimaal een Rabiësenting verplicht. Kijk voor de verplichtingen op de diverse daarvoor bestemde sites, de ambassade van het betreffende land én informeer bij je dierenarts. Beter teveel geïnformeerd en goed voorbereid dan ter plaatse tegen problemen aanlopen met alle gevolgen van dien. Voor Rabiës is geen titerbepaling mogelijk voor verblijf in het buitenland.
bron: N.V.S.W.